Haramdan kaçarsan, Allah sana daha güzelini helalden nasip eder...

Haramdan kaçarsan, Allah sana daha güzelini

helalden nasip eder...

 

Allah Haramdan Kaçani Korur

Ünlü hükümdar Timur'dan sonra yerine geçen oğullarından Şahruh (XV. y.yıl) babasının tersine bilime ve bilgine değer veren, dindar, halim, selim biriydi. Bilginlerle oturup kalkmaktan zevk alırdı. Şahruh'un çevresindeki bilgin kişilerden biri de Nimetullah Efendi idi. Aynı zamanda evliyadan olan Nimetullah Efendi'nin dilinden düşürmediği 

bir söz vardı: "Allah haramdan kaçanı korur" (Yani kişi haramdan kaçarsa Allah ona haram yedirmez, nasip etmez, demek istiyordu.) 

Bu sözü sık sık tekrar eder, bununla biraz da hükümdar ve adamlarını uyarmak amacı güderdi. Şahruh da bunun her zaman mümkün olmayacağını, insanın bazen bilmeden de harama el uzatabileceğini ileri sürerdi. Şahruh bir gün sarayında özellikle Nimetullah Efendi'yi ağırlamak üzere bir ziyafet düzenledi. Başta hükümdar ve Nimetullah Efendi olmak üzere davetliler sofraya oturdular. Baş yemek kehribar gibi kızarmış bir kuzu çevirmesiydi. Herkes gibi Nimetullah Efendi de iştahla yiyor, yedikçe "Allah haramdan kaçanı korur" sözünü tekrarlayıp duruyordu. Hükümdar ve 

adamları da bıyık altından gülüyorlardı. Nihayet yemek bitti. Şahruh Nimetullah Efendi'ye sordu: 

- Allah haramdan kaçanı her zaman ve her durumda korur mu? 

- Evet korur, haramdan kaçana Allah haram nasip etmez. 

- Ama hocam seni korumadı, sende bizimle birlikte haram yedin. 

- Hayır, ben haram yemedim haramı siz yediniz. 

- Boşuna iddia etme hocam, sofrada yediğimiz kuzuyu benim adamlarım çalmıştı, hırsızlık malıydı o... 

- Olabilir, size haramdı, ama bana helaldi. Hükümdar lahavle çekti: 

- Nasıl olur hocam, çalınmış bir kuzu bize haram, sana helal? 

Nimetullah Efendi sözünü bağladı: 

- Eğer inanmıyorsanız, kuzunun sahibini bulun sorun... 

Gerçekten hükümdarın adamları çaldıkları kuzunun sahibini buldular. Yaşlı bir kadındı kuzunun sahibi. Kuzuyu çaldıklarını, pişirip yediklerini itiraf ettiler ve parasını ödemek istediklerini söylediler. Kadın parasını almayı reddetti ve kendilerine beddua etti. 

- Ben o kuzuyu parası için değil, bu havalide Nimetullah Efendi diye mübarek bir zat varmış, ona ikram etmek için yetiştiriyordum, diye açıklamada bulundu.

İsmail ÖZCAN - www.ihya.org - KISSADAN HISSELER

HAYAT SEN NE ÇABUK HARCADIN BENİ...

Wait, only wait..

En güzel zikirlerden..

Nasip

Haklı Haksız karışmış...

.......

Yürü! Hür mâviliğin bittiği son hadde kadar!... İnsan, âlemde hayâl ettiği müddetçe yaşar. Yahya Kemal BEYATLI

  

Yürü! Hür mâviliğin bittiği son hadde kadar!...

İnsan, âlemde hayâl ettiği müddetçe yaşar.

Yahya Kemal BEYATLI

Çocuksun Sen ....

  

1  Dünyanın dışına atılmış bir adımdın sen  Ömrümüzse karşılıksız sorulardı hepsi bu  Şu samanyolu hani avuçlarından dökülen  Kum taneleri var ya onlardan birindeyim  Yeni bir yolculuğa çıkıyorum kar yağıyor  Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte  Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum  Dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsun  Sesin bir çağlayan olup dolduruyor uçurumlarımı  Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman  Birisi adres sorsa önce silaha davranıyorum  Kekemeyim en az kasabalı aşklar kadar mahçup  Ve üzgün kentler arıyorum ayrılıklar için  Bir yanlışlığım bu dünyada en az senin kadar  Ve sen kendi küllerini savuruyorsun dağa taşa  Bir daha doğmamak için doğmak diyorsun  Ölümlülerin işi bir de mutlu olanların  Onların hep bir öyküsü olur ve yaşarlar  Bırakıp gidemezler alıştıkları ne varsa  Çocuksun sen her ayrılıkta imlası bozulan  Susan bir çocuktan daha büyük bir tehdit  Ne olabilir, sorumun karşılığını bilmiyor kimse  Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman  Bir kaza olsa adı aşk oluyor artık  Aşksa dünyanın çoktan unuttuğu bir tansık  Seni bekliyorum orda, o kirlenen ütopyada  Kirpiklerime düşüyorsun bir çiy damlası olarak  Yumuyorum gözlerimi gözkapaklarımın içindesin  Sonsuz bir uykuya dalıyorum sonra ve sen  Hiç büyümüyorsun artık iyi ki büyümüyorsun  Adınla başlıyorum her şiire ve her mısrada  Esirgeyensin bağışlayansın, biad ediyorum.  Çocuksun sen ve bu dünya sana göre değil  2  Çocuksun sen sesinin çağlayanına düştüm  Bir çiçeğe tutundum düşerken, ordayım hâlâ  Sallanıp durmaktayım bir saatin sarkacı  Nasıl gidip geliyor gidip geliyorsa öyle  Zaman benim işte, nesneleşiyor tüm anlar  Dursam ölürüm paramparça olur dünya  Çocuksun sen sesinin çağlayanına düştüğüm  Uçurum diyordun bir aşk uçurum özlemidir  Bırakıyorum öyleyse kendimi sesinin boşluğuna  Tutunabileceğim tüm umutları görmiyeyim için  Gözlerimi bağlıyorum geceyi mendil yaparak  (Gözlerim bir yerlerde daha bağlanmıştı, bunu  Unutmuyorum unutmuyorum unutmuyorum hiç)  Bir rüzgâr esse ellerin fesleğen kokuyor  Kırlangıçlar konuyor alnına akşamüstleri  Bu yüzden bir kanat sesiyim yamaçlarda  Üzgün bir erguvan ağacıyla konuşuyorum  Ayrılığın zorlaştığı yerdeyim ve dalgınlığım  Bir mülteci hüznüne dönüyor artık bu kentte  Çocuksun sen alnına kırlangıçlar konan  Bir bulutun peşine takılıp gittiğimiz yer  Okyanus diyelim istersen ya da sen söyle  Batık bir gemiyim orda, seni bekliyorum  Upuzun bir sessizliğim fırtınalar patlarken  Gövdem köle tacirlerinin barut yanıkları içinde  Ve gittikçe acıtıyor yaralarımı tuzlu su  Çocuksun sen, büyümek yakışmazdı hiç  Gülüşünün kokusuyla yeşerdi bu elma ağacı  (Soluğunun elma kokması bundandı belki)  Bir elma kokusuna tutundum düşerken  Sallanıp durmaktayım bir saatin sarkacı  Nasıl gidip geliyor gidip geliyorsa öyle  Çocuksun sen, çocuğumsun

Ahmet Telli