BİR KULUNU ÇOK SEVDİM YANLIZCA" O" YARATTI DİYE..!
Yusufum bildim seni,ilk görüşte aklıma kazıdım
suretini,tanıdıkça daha çok sevdim yüreğini...Yusuf
yüzlüm... Yüce yaradan senin aşkını gönlüme
koydu,bu aşkı onurla taşımak boynumun
borcuydu...Şimdi nereden başlasam derdimi
paylaşmaya,kelime haznem kâfi gelir mi seni
anlatmaya?...Aşkın yakar bedenimi,küle çevirir
kalbimi,yine de şikayet edemem ben sana,şikayet
edemem yaradana...Sevgilinin yokluğuda mutluluk
verir miydi insana?...Aşkının acısıda aslında bir
sevinçti bana,sen içimdeydin,yüreğimin en ücra
köşesinde.Bedenin benimle birlikte değildi;ama ruhun
hep benimleydi...Seni yaşıyordum her anımda,bazen
bakıp aynaya hayaline göz kırpıyor bir buse
konduruyordum yanaklarına...Adını her andığımda
tebessüm oluşuyordu yüzümde,gülmek yakışıyordu
bana,öyle derdin...Seni her düşündüğümde sıcacık
oluyordu ellerim,avuçlarım terliyordu seni gördüğüm o
ilk günün heyecanı gibi...Sevgili... Seninle böyle
birbirimizden habersiz yaşamayıda seviyorum
ben.Kimse 'vazgeç artık' demesin bana,sen deme, ki
sen vazgeçilmezimken "benden vaz geç unut beni"
deme....O ki yoktan var eden,O ki kudretin tek
ismi,adaletin,merhametin sahibi...O ;kulundan
vazgeçmeyen ilâh...Dur bir düşün sevgili ve de ki
'bismillah'...
Allah vazgeçmezken kulundan;ben bir kulum nasıl,
hangi cürretle vaz geçerim Yusuf yüzlü kuldan?...
İ.A.S
