Gün
oldu kaybettiğime üzüldüm, gün oldu kaybettiğime sevindim. Gün oldu ne
yapacağımı şaşırdım, avuntular içinde belki DÜŞMANLARIMA bile sarıldığım
oldu ama bu geçen ACILARIN bana verdiği en güzel ders; ÖNCE KENDİME
SARILMAYI asla unutmamam gerektiği oldu.
Dostlarımın kim olduğunu, dost görünenlerimin kim olduğunu anladım. Dakikalarca ağlayıp, gülmelerimi saatlerce uzatmaya çalıştım. Gereksiz insanlara verdiğim gereksiz ilgiyi farkettim. İnsanların değişmeyeceğini, asılları neyse gün olup kendilerine döneceklerini ve bana değer vermeyenler için kılımı bile kıpırdatmamam gerektiğini öğrendim. Kısa vadede düşünüldüğünde üzülen benim. Ama uzun vadede heleki Rabbimin hiçbir hakkı kimsenin yanında koymadığını düşünürsek; gülücükleri eninde sonunda hüzünler içinde ağlayanlara nasip ettiğini yaşadım, gördüm. Şükürler olsun. İyiki varsınlarımla; yepyeni bir hayata, beni üzenleri sadece uzaktan seyredip hakkın yerine geldiği güne hergün bir adım daha gelerek, şu her şeyi kendine dert eden yüreğime SABRI öğrettim. Hatalarımla, doğrularımla beni kabul eden onca insanın varlığının yanında; üç beş çulsuzun lafı olmazdı ve onlar için artık üzülmemeyi bile öğrendim. Uygulamak bir hayli zor olsada, acıma duygumu en aza indirgeyip bazılarının sadece zavallılıklarına gülüp geçmeyi biliyorum artık. Yorganım ayağıma göre çok şükür, bundan sonra da o yorganı benim ayağıma göre diktirmeyeceklerle işim olmasın inşallah. Sevgi; saygı, anlayış ve yaşamın güzelliklerinden hiçbir şeyi hatta o yitirdiğim dediğim insanlara karşı bile sevgimi yitirmedim.
Sadece beklemedeyim.
Gün gelecek benim SEVGİMDEN ders alacaklar.
Dostlarımın kim olduğunu, dost görünenlerimin kim olduğunu anladım. Dakikalarca ağlayıp, gülmelerimi saatlerce uzatmaya çalıştım. Gereksiz insanlara verdiğim gereksiz ilgiyi farkettim. İnsanların değişmeyeceğini, asılları neyse gün olup kendilerine döneceklerini ve bana değer vermeyenler için kılımı bile kıpırdatmamam gerektiğini öğrendim. Kısa vadede düşünüldüğünde üzülen benim. Ama uzun vadede heleki Rabbimin hiçbir hakkı kimsenin yanında koymadığını düşünürsek; gülücükleri eninde sonunda hüzünler içinde ağlayanlara nasip ettiğini yaşadım, gördüm. Şükürler olsun. İyiki varsınlarımla; yepyeni bir hayata, beni üzenleri sadece uzaktan seyredip hakkın yerine geldiği güne hergün bir adım daha gelerek, şu her şeyi kendine dert eden yüreğime SABRI öğrettim. Hatalarımla, doğrularımla beni kabul eden onca insanın varlığının yanında; üç beş çulsuzun lafı olmazdı ve onlar için artık üzülmemeyi bile öğrendim. Uygulamak bir hayli zor olsada, acıma duygumu en aza indirgeyip bazılarının sadece zavallılıklarına gülüp geçmeyi biliyorum artık. Yorganım ayağıma göre çok şükür, bundan sonra da o yorganı benim ayağıma göre diktirmeyeceklerle işim olmasın inşallah. Sevgi; saygı, anlayış ve yaşamın güzelliklerinden hiçbir şeyi hatta o yitirdiğim dediğim insanlara karşı bile sevgimi yitirmedim.
Sadece beklemedeyim.
Gün gelecek benim SEVGİMDEN ders alacaklar.
