Yağmur

Yıllardır bozbulanık suları yudumladım 

Bir pelikan hüznüyle yürüdüm kumsalları 

Yağmur, seni bekleyen bir taş da ben olsaydım 

Hasretin alev alev içime bir ân düştü 

Değişti hayal köşküm, gözümde viran düştü 

Sonsuzluk çiçeklerle donandı yüreğimde 

Yağmalanmış ruhuma yeni bir devran düştü 

Zaman, ayaklarımda tükendi adım adım 

Heyûla, bir ağ gibi ördü rüyalarımı 

Çölde seni özleyen bir kuş da ben olsaydım 

Yağmur, gülşenimize sensiz, baldıran düştü 

Düşmanlık içimizde; dostluklar yaban düştü 

Yenilgi, ilmek ilmek düğümlendi tarihe 

Her sayfaya talihsiz binlerce kurban düştü 

Çaresiz bir takvimden yalnızlığa gün saydım 

Bir cezir yaşadım ki, yaşanmamış, mâzide 

Dokunduğun küçük bir nakış da ben olsaydım 

Sensiz, kaldırımlara nice güzel can düştü 

Yarılan göğsümüzden umutlar bîcan düştü 

Yağmur, kaybettik bütün hazinesini ceddin 

En son, avucumuzdan inci ve mercan düştü 

Keşke bir gölge kadar yakınında dursaydım 

O mücellâ çehreni izleseydim ebedî 

Sana sırılsıklam bir bakış da ben olsaydım 

Sarardı yeşil yaprak; dal koptu, fidan düştü 

Baykuşa çifte yalı; bülbüle zindan düştü 

Kâtil sinekler deldi hicâbın perdesini 

İstiklâl boşluğunda arılar nâdân düştü. 

Bazen kendine âşık deli bir fırtınaydım 

Fırtınalar önünde bazen bir kuru yaprak 

Uğrunda koparılan bir baş da ben olsaydım 

Sensizlik depremiyle hancı düştü; han düştü 

Mazluma sürgün evi; zâlime cihan düştü 

Sana meftûn ve hayran, sana râm olanlara 

Bir belâ tünelinde ağır imtihan düştü 

Suskunluğa dönüştü sokaklarda feryâdım 

Tereddüt oymak oymak kemirdi gurûrumu 

Bahîra'dan süzülen bir yaş da ben olsaydım 

Haritanın en beyaz noktasına kan düştü 
Kırıldı adâletin kılıcı, kalkan düştü 
Mahkûmlar yargılıyor, hâkimler mahkûm şimdi 
Hakların temeline sanki bir volkan düştü 


Devlerin esrarını aynalara sorsaydım 
Çözülürdü zihnimde buzlanmış düşünceler 
Okşadığın bir parça kumaş da ben olsaydım 


Sensiz, tutunduğumuz dallardan yılan düştü 
İlkin karardı yollar; sonra heyelân düştü 
Güvenilen dağlara kar yağdı birer birer 
Sensizlik diyârından püsküllü yalan düştü 


Madenî arzuların ardında seyre daldım 
Küflü bir manzaranın çürüyen güllerini 
Senin için görülen bir düş de ben olsaydım 


Şehirler kâbus dolu; köylere duman düştü 
Tersine döndü herşey sanki; âsûman düştü 
Kırık bir kayık kaldı elimizde, hayalî 
Hazîndir ki, dertleri aşmaya ummân düştü 


Saatlerin ardında hep kendimi aradım 
Bir melâl zincirine takıldı parmaklarım 
Yeryüzünde seni bir görmüş de ben olsaydım 


Sensiz, ufuklarıma yalancı bir tan düştü 
Sensiz, kıtalar boyu uzayan vatan düştü 
Bir kölelik ruhuna mahkûm olunca gönül 
Yüzyıllardır dorukta bekleyen sultan düştü 


Yağmur, birgün elimi ellerinde bulsaydım 
Güzellik şâhikası gülümserdi yüzüme 
Senin visâlinle bir gülmüş de ben olsaydım 


Tavanı çöktü aşkın; duvarlar üryân düştü 
Toplumun gündemine koyu bir isyân düştü 
İniltiler geliyor doğudan ve batıdan 
Sensizlikten bozulan dengeye ziyân düştü 


Bir hüzün ülkesine gömülüp kaldı adım 
Kapanıyor yüzüme aralanan kapılar 
Sana hicret eden bir Kureyş de ben olsaydım 


Yağmur, sayrılığıma seninle dermâan düştü 
Beynimin merkezine ölümsüz fermân düştü 
Silindi hayalimden bütün efsûnu ömrün 
Bir dönüm noktasında aklıma Rahmân düştü

NURULLAH GENÇ