Ey yolcu,
Bir gece kulunu, Mescid-i Haram’dan, çevresini mübarek kıldığımız Mescid-i Aksa’ya ayetlerimizi O’na göstermek için götüren (Allah) her türlü noksanlıktan uzaktır. Şüphesiz O, her şeyi işiten ve görendir. [İsrâ, 1]
Gel beri ey aşk odına yanıcı
Kendini ma’şuka aşık sanıcı
Dinle mi’racını ol şâhın ayân
Aşık isen aşk odına durma yan
Nûr-ı Zât-i Mustafa’nın hakkıçün
Sırr-ı arş-ı Kibriyâ’nın hakkıçün
Rûyine müştâk olanlar hakkıçün
Aşkına uşşâk olanlar hakkıçün
Va’dini ihsân kıl âşıklara
Din yolunda sa’y eden sâdıklara
Belki böyle bir gündü ve belki böyle bir gece; sessiz, sâkin ama hüzünlü…
Ölümün alıp götürdüklerinin yerine katbekat hüzün getirmişti bu kez mevsim.
Yıldızlı bir gecenin gizleyemediği, yalnızlığın, öksüzlüğün, ıssızlığın bilmem hangi vakti… ve incinen bir gül yaprağının yaralarını iyileştirmek için sığındığı ve sarındığı bilmem kaçıncı karanlık ve yalnızlık…
Bilir misiniz kimileri gecenin karanlığında düşer yalnızlığa,
kimileri yalnızlığıyla gecelerin içinde yükselir.
Kimileri için gündüzleri düğümlenir bütün yollar,
kaybedilen yönler şükür secdeleriyle aydınlanan bir gece yürüyüşü ile bulunur.
Davet Allah’tan Habîbine geliyorsa eğer, yoldaş Cebrâil, yolculuk İsrâ, gecenin adı Miraç olur. Gece yolcusu Resulullah ise bütün renkler nur, bütün sesler bir olur.
Miraç, göklerden gelen yüce bir davetle başlayan, beklenen bir aşk uçuşu,
Miraç, Rab’den kullarına armağanlar getiren bir gece yolculuğu, çıkmaz yollarımızı göklere bağlayan tertemiz secdelerimiz,
Miraç, ruhumuzu yalnızlıktan sıyırıp günde beş kere Allah’ın davetine taşıdığımız vakitlerimiz, içimizde hiç sönmeden yanan kandillerimiz ve arınmış bir ruhla, geceler ve gündüzler boyu Resulullah’ın emanetiyle, O’nun öğrettiği şekliyle kanatlanışımız.
Bugün Miraç Kandili; ayetlerinden bir kısmını göstermek için geceleyin, kulunu yürüten ve günde beş vakit miracı kullarına hediye eden Allah’a hamd olsun…
Miraç Kandiliniz mübarek olsun
Düştüğüne eyleme teessüf
Mi’râcını çehte buldu Yûsuf
Benim halim perişan, mirac ile yükselmek neyime deme. Düştüğün hallere teessüf eyleme, Hz. Yusuf (as) dahî kendini yükseltecek merdiveni ancak kuyuya düştüğünde buldu.
Bil vesile, gönül kandilinizin çerağı her dem rûşen olsun, Mevlam aşk yolunda sabır ve talebinizi ziyade eyleyip salât-ı hakiki ile kendi miracınızı ikram buyursun… Ta böylece Miracla “Hazret-i insan” olduğumuzun farkına varmalı, en azından namazla ferahlayıp dünyanın hayhuyundan sıyrılıp kendi miracımıza yaklaşmalı,
Hak müyesser eyleye..
Ey Kıble-i İslâm ü dîn
Kutlu olsun sâna mîrâc-i güzîn
Biz kamûmuz kullarız sen şâhsın
Gönlümüz îçinde rûşen mâhsın
Ümmetin olduğumuz devlet yeter
Hizmetin kıldığımız izzet yeter!
Mirac gecesinde Peygamber Efendimiz, ilahî aşk ile kendinden geçti de yüz binlerce yıllık yolu aşıverdi! Ya Vedûd! sen de bizi aşkınla yakıp benliğimiz yok et! Çünkü, sen bir güneşsin; biz de gölgeleriz! Ya Vedûd! bizlere de aşık-ı sâdıkların halleriyle hallenmeyi ve ateş-i aşk ile nefsin bütün çirkin vasıflarını yakarak arınmayı lutf u kereminle nasib eyleyiver.
0 yorum:
Yorum Gönder