Araf’tayım.
Elimde iki ucu keskin bir bıçak ve alabildiğine sıkmışım avucumu. Düşünceler kemiriyor beynimi. Uykularımın katili düşünceler.
Oysa yabancı değilim bu ruh haline. Daha önce geçtim bu yoldan, daha önce dinledim bu şarkıyı, daha önce de okudum bu kitabı.
İlk ıssızlığım değil bu.
İlk kovuluşum, ilk örselenişim değil.
Gururumu sermişim yarin ayağına…İlk ezilişim, ilk çiğnenişim değil.
Araf’tayım…
Dalından koparılmış bir yaprak veyahut akıntıya kapılmış bir saman çöpü gibi.Orta yerindeyim hayatın savunmasız. Mantığım paslı bir hançer gibi saplanmış yüreğime…
İyi, kötü…
Güzel, çirkin…
Doğru, yanlış…
İç içe geçmiş her şey…
Bir yanım şen şakrak gülerken, ürpererek ağlıyor diğer yanım. Düşünüyorum da ezelden ebede üryanım.İmdadıma yetişiyor gönlüme rayiha dizeler….
Üryan geldim gene üryan giderim
Ölmemeye elde dermanım mı var
Azrail gelmiş de can talep eyler
Benim can vermeye fermanım mı var
Araf’tayım...
Yaşadığım her şey bir film şeridi gibi geçiyor yüreğimden. Bir anını bile atlamadan adeta yeniden yaşıyorum. Tutsak bir nehir gibi dolmuşum taşıyorum.
Bir yanım sus diyor
Alabildiğine sus…
Tutsak kalsın sevgiler
Vicdanlar mahpus…
Git diyor diğer yanım
Ardına bakmadan git
Bitsin bu sevda
Bozulsun bu ahit
Ve yüreğim…
Diren diyor…
Kal…
Bitmesin bu sevda…
Bitmesin bu masal…
Araf’tayım
Ellerim semada, dilim duada…
Uslanmaz deli yüreğim,
Yârin yollarına tûrab
Ben beni bıraktığım zaman,
Sen beni bırakma Ya Rab…
♥Hazan Mevsiminde ♥
0 yorum:
Yorum Gönder