Kesin olarak inananlara, yeryüzünde ve kendi içinizde Allah’ın varlığına nice deliller vardır; görmez misiniz? [Zâriyât:20-21]
Azizim, pirdeşim, halde eşim,
Göz yumup cihândan aç gözünü kendi hâline
Sen göz yumup açınca bu âlem gelir gider
Duyduk ki şu kevn ü fesat aleminde olup bitenlerin şaşkınlığı içinde, kendine uzak düşmüşsün. Güzel kardeşim, dışarda gördüğün isyan dalgaları, içindeki fırtınalardan ayrı değildir. Afak ve enfüste O’nun ayetlerine, inkarına güç yetmez deliller vardır. Maişet kaygısıyla dolaştığın vatanın etrafı yedi düvelce çevrilmiş bir harp meydanıysa da dön bak aynaya, kendi içine, aynı savaş her an devam ediyor hem sendeki sulhü olmayan bir savaş…
Can eğer canana vasıl olmazsa, onun çektiği sevdası bir vefâsız âr olur. Kendinden başka eksiğin olmadığını anlayana “Tevhid” farzdan önce farz olur!
Yâr ile ettiği ahdi unutmayan, Hakkı ve hakikati hatrından çıkarmayan zâkirin zikir hali, zahirdeki süper güçlerin! düşman ile savaşmasına benzer. Sıcak savaş zamanlarında gaza eden padişah, meydana yüksek sesle atılır. Naralar atarak ve iki tarafa döne döne küffar ile cenk ederdi. Bundan gayesi Hakk katında makbul olup hil’at ve mansıp bulmaktır. Zikrullah ile cihad etmekse gazayı ekberdir. Bunda, daha ziyade hareket, şiddet ve sa’y ü gayret gereklidir. Zira, nefs-i emmare sıfatları ve kötü huylar, başka türlü yok olup güzel huylara dönüşmez. Gözümünüzün nuru Hz. Ali (kv) efendimiz “Sevdiğinin adı yanında anıldığında, depreşmeyen, hali değişmeyen mürüvvetsizdir” buyurmuşken yolun ulularından bazıları da”zâkirlerin zikrullah sırasında her neresi hareket etmezse, kişinin orasında iman yoktur.” demiştir. Zâkire, diliyle “Lâ ilâhe illâllah” demek yetmez. Zikir gönüle inmeli, cezbe ile Hû deryâsına gark olmalıdır. Böyle zâkir bir kerre tevhid eylese Cenab-ı Hak onun kalbine kendi kudretinden bir imân noktası bırakır, tekrarı ile ilahi nur o kişinin kalbini bütünüyle kaplar. Böyle bir zâkirin zâkirliği her vecihle sabit olur.
Madem adımız dahi anılmazken bizi var eyledi, nefs ile ruhun vahdetine insan dedi, nurundan halkettiği insanın tevhid ile bir olmasını, alemi bir görmesini istedi, tevhidi farzdan önce farz kıldı elbet kelimesinden ahvaline ermek için bir de ikramı olacaktır:âteş-i aşk. Aşkı ateş kıldı ki o eritir, kavuşturur, bütünleştirir; birleştirir!
Ya Rabbi ne olur yananların ateş-i aşklarını ziyade eyle ve dahi cümle taliplerine aşk yolunda, tevhid makamlarını ehli yüzünden yaşamak nasip eyleye bi câhi seyyidi’l mürselîn ve âlihittahirîn, aşıklara vuslata bisırrı Pîr El-fâtihâ
Merhûm ve mağfûr Yiğitbaşı Velî Efendi Hazretlerimin, yoldaki işaretleri tarif buyurduğu münacaat usûlünü buracığa nakşetmek makbul görülmüştür:
Yâ ilâhî nâzil et tevhidini dilden dile
Ta ki dilde nefy-i Lâ’dan sonra sâbit-i İllâ kala
لا اله الا الله
İsm-i zâtının gönülde bağlana ünsiyyeti
Zâhir ola hâlime keşf ü kerâmet kuvveti
الله
Her nefes kim aldığımca ver Hûviyyetden haber
Şevke vere hâlimi aşk-ı hakîki mu’teber
هو
Hem dahi her fi’l ü kavlim her kelâmım Hak ola
Rûh ile nefsin sülûku enbiyâ yolun bula
الحقّ
Cismim ili zulmetinden ver bana âb-ı hayât
Hayyımı kâyim kılıp hâlimde kalmaya memât
اَلْحَيُّ – اَلْقَيُّومُ
Kahr-ı kudret mahv ederse bu vücûdum vârını
Adlin irgür def’aten zâhir kıla bâzârını
اَلْقَهَّارُ
Sırr-ı adle mazhar olup sır bekâda kalır
Lîk bir kez “kullu şey’in hâlikun” sırrın bulur
İşte böylece ahsen-i takvîm olan insan, esmâ-i seb’a ile yedi dairede hüküm sürüp gönlünü sahibine post eyler, Hüvallah sırrına mahrem olup vuslatına, vahdetine, tecellisine, tesellisine, mukamelesine mazhar düşer.
2:50
Ancak bu zikredilen manalar gayet büyük lokmadır. Yani arslan ve fil lokmasıdır. Her cîfe sineğinin boğazına sığmaz. Kursağını paralar, hazmi muhaldir.
Benliğim rûy-i latîfinde siyah bir bendir
Rûy-i dilberdeki ben mâye-i dilberdendir
Ruh-ı sâfî-i latîfe diyecek yok amma
Ânın üstünde siyah ben de kemâl-i tendir
Perde-i nokta-i rûyun o siyah bendir, ben
Öyle bir perde ki ondan da cemâl rûşendir.
Ben benim o ruh-ı mutlakda göründüm muzlim
Rûy-i sâfındaki ben, ben der ise hep sendir
Avniyâ perdedir endâm-ı maâniye kelâm
Sem’-i geç-fehme bu söz nağme-i ten nen nendir
UMUT REHBERİ
0 yorum:
Yorum Gönder