iŞTE BEN...

İşte Ben 

Ben alışılmamış bir insanım biliyorum 

Bir karanlıktır ben de pırıl pırıl zamanlar 

Mağrur kalbim her yerde asi ve yalnız 

Neyleyim umduğum gibi çıkmadı insanlar. 

Herkes bir şey aldı götürdü benden 

Dağıttım kaç yıl sevgilerimi cömertcesine 

Gözlerim bir vefa arar, arar da bulamaz 

Nicedir hasret kulaklarım bir dost sesine 

Bilirim, çoğu gün hüzünlüdür bakışlarım 

İçimde biri ağlar güldüğüm zaman bile 

Gömerken kalbime bütün arzularımı 

Yanarım yaşanmamış anıların özlemiyle 

Sevdiğim mahzun şarkılardır, hüzünlü resimler 

Garip akşamlarda yaşadığımı anlarım 

Çevremde kim varsa konuşur durmadan 

Ben hep bir heykel asaletiyle susarım. 

Gecenin bir yerinde teselliler biter de 

Dağıtır saçlarımı onun güzel elleri 

Kokusu rengi kalır ellerinin gecelerde 

Doğan gün uzaklardan getirir sevdiğimi ...

ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN