Lebin vasfında sultânım dehân âşık, zebân âşık
Sana ey mihr-i tâbânım zemîn âşık, zamân âşık
Vücûd-ı âleme bâis vücûdun olduğu zâhir
Mine'l-evvel ile'l-âhir sana kevn ü mekân âşık
Eğer mahfî eğer peydâ vü ger âkil eğer şeydâ
Senin şevkin ile cânâ nihân âşık ayân âşık
Gören âşık cemâl-i bâ-kemâlin görmeyen âşık
O gül ruhsâra Billâhi Hudâvend-i cihân âşık
Eyâ sultân-ı mahbûbân buyur erbâb-ı aşk içre
Desinler İbn-i Neccâr'a budur ibn-i fülân âşık
Sultânım!.. (İslam'ı ve hidayet yolunu bize getiren) dudağının özelliklerini (anlatabilmek istiyorum ama, şaşkınım, çünkü) ağzım da, dilim de ona âşık (olmuş, sözden kesilmiş, dilim tutulmuş). Ey parlak güneşim! Yoksa sana zemin de âşık, zaman da âşık!
Şu dünyanın yaratılmasına senin varlığının sebep olduğu (Allah'ın bütün kâinatı yalnızca senin şanına, senin şerefine yarattığı) o kadar belli ki; ta evvelden en sona kadar her ne varsa şimdi sana âşık.
Ey sevgili! Sana duyulan özlem sebebiyle eğer gizliden, eğer açıktan; ister akıllı, ister çılgın; görünür ve görünmez her ne var ise hepsi âşık.
Ey sevgili, yemin olsun ki senin kemale eren yüzünü gören de âşık, görmeyen de; hatta şu kâinatın yaratıcısı dahi senin o gül yüzüne âşık.
Ey sevgililer sultanı! Sen bir kerecik emrediver de, âşıklar arasında Neccarzade için "Falan oğlu filan âşık işte budur!" desinler (ve beni de senin âşıklarının arasında saysınlar)!..
0 yorum:
Yorum Gönder