Hazan mevsimindeyim…
Yani “sarı” ve “grinin” dünyasında…Bu mevsime ne zaman geldim, ne çabuk geldim hiç hatırlamıyorum!
Aslında baharım hazan gibi, yazım ise kış gibi geçse de esas baharı şimdi hissediyorum. Fakat bu sizi yanıltmasın, mevsim hala hazan. Sanırım bir terslik oldu arada, ben anlayamadım.Dilerseniz karşılıklı anlaşmak için mevzuyu biraz açalım.
Bir yanım hep hüzündü; kapalı kapılar ardında, yüksek duvarlar arkasında…Bir yanım ise palyaço gibi rengarenk, neşeli ve umut dağıtan...Dışarıda gülüp oynayıp, eve gelip ağlayan.
Belki de bütünüm bir hazan mevsimi…Ne tenimi üşütecek kadar soğuk, ne içimi ısıtacak kadar sıcak…Ortalarında bir yerlerindeyim hayatımın ve bu mevsimin tam olarak ne olduğunu bilmeyerek, belki de daha çok kendime benzeterek “hazan” demeyi seçiyorum.
Aslında önemli olan yaşlanmak değil. Sadece yaşanacak zamanın gittikçe azalması...Onca zaman telaşla peşinden koştuğumuz yaşama yetiştik yetişmesine ama şimdi de başta zaman olmak üzere her şey azaldı. Renkler, çiçekler, güneş, insanlar…
İnsan yaş aldıkça daha iyi yazarmış derler. Ben hep kalemin güçlendiğini düşünürdüm bunu hatırladığımda. Oysa insan ömründen yaş aldıkça, yaşananlar birikiyormuş. Ve bir gün ister istemez de, kalemin birine takılıyorlarmış.
Yaşadıklarımı bir kenara bırakırsak, artık o kadar çok şey yaşayamayacak kadar zamanım kaldığını biliyorum. Yine de yaştan ziyade yaşanmışlığın daha kifayetli olduğunu hissettiğim şu günlerde, insanın içindeki mevsimin de takvimlerle çoğu zaman denk düşmediğini de anlıyorum.
İşte bunun için hayatımın belki de en hüzünlü mevsiminde, bir bu kadar daha yaşamayacağımı bilerek ve bunu bilmenin verdiği güç hatta erdem ile, içimdekileri yazmaya karar verdim.
Yolumuzun aynı mevsimden değil, içimizdekilerin aynı yerlerden geçmesi önemli…
…ve bu naçizane paylaşımımı buraya kadar okumuş olan herkesle bu yolun başında ya da sonunda karşılaşacağımızı zaten biliyordum…
Şimdi karşılaşmamışsak, geçmişte karşılaştığımızdandır.
Geçmişte karşılaşmamışsak ise, gelecekte karşılaşacağımızdandır.
Bir gün mutlaka…
9 yorum:
İnsan yaş aldıkça daha iyi yazarmış derler. Ben hep kalemin güçlendiğini düşünürdüm bunu hatırladığımda. Oysa insan ömründen yaş aldıkça, yaşananlar birikiyormuş. Ve bir gün ister istemez de, kalemin birine takılıyorlarmış..haklısın, yüreğine sağlık canım arkadaşım:)
TEŞEKKÜR EDERİM:)))SERPİLİM
insan yaş aldıkça daha iyi yazarmış
yılların birikimi yüreğine sağlık hazan hüzün ve duygu yaşadım
yüreğine sağlık
"Biriydim Ben. Bekleyen isteyen biri. 'Biri' olabilmenin en zor
kararında en zor zamanında biri. Ellerim hep uzak boşluklardaydı.
Başka bir şehirde başka bir hayattım.
Ruhen yenilmişleri bedenen olmamışları oynuyordum.
Sözler duyuyordum ince kalın ve kısık kısık.
Yitik bir sevdanın kayıp ülkesindeydim....
Geçti birşeyler uman zaman benden 'biri'nden.
Uzak iklimlerde hazanda kaldı gönül bahçem...
Hüzün mevsiminde derildim bir bir..
Sustum sustum...Aylardan Eylül...
Mevsim se hazan...
Hazanım dı ya benim bir bir derildi....
El değmemiş gonca güllerim..
Söylenmiş Sözlere sessiz kelimelere sığındım.
Kayboldu dünyanın ufak bir yerinden
ve herşey bu 'biri'(ben) için artık 'Söylenmiş Söz' oldu uçsuz bucaksız."
Aslında bir aşkı anlatmaktaydım harflerle ve tek kepçe hamlesi ile
bitiren karanlık günleri. Rantların, yalanların,riyaların,aşkları, insanları yok edişini
görmek, buna sessizlikle haykırmak, yutkunurken boğaza takılan öfkenin
acısını tatmayı anlatmak istedim. İstedim ki yazım söz olsun sözüm her
ele her ile nur olsun.
Söylenecek çok söz vardı yaşanacak daha bir sürü şey.
Herkes payına düşeni aldı. Bize de "Söylenmiş Sözler"de yürümek düştü...
"Buna ne yazayım ne yazayım diye çok düşündüm...
En güzeli yürekten geleni yazmaktı ortaya bu çıktı" Muhabbetle can dostum
emeğine, ellerine, yüreğine sağlık diyorum :)))
yuregine saglik canim..
''Yolumuzun aynı mevsimden değil, içimizdekilerin aynı yerlerden geçmesi önemli…'' bu kadar mı güzel olur bir yazı, bu kadar mı ''ben'' olur, beni/bizi anlatır..Hüznün zevkiyle okudum..Kalemin daim bereketli olsun..
Allah razı olsun hapinizden belkide hepimizi yazdım ne dersiniz:)))
Satır aralarında bir kenarda kendimi buldum sanki... Yüreğinize sağlık. Teşekkür.
Yorum Gönder